Al jarenlang loopt hij met een dikke bult op zijn rug, dit jaar is de bult zelfs door zijn overhemd en t-shirt te zien. En nu is de bult rood, pijnlijk ontstoken en enorm opgezwollen!
Op een gegeven moment is de druk zo hoog dat er een opening komt en er allemaal pus en viezigheid uitkomt.
Het aangetaste weefsel is mesoderm in helingsfase (roodheid, ontsteking) dus ik vertel hem dat het te maken moet hebben met een bezoedelings– of een aanvalsconflict.
Hij denkt na en kan zo snel niet iets bedenken.
Als ik de wond verzorg (en het celgeheugen op die plek trigger) komt ineens toch een verhaal naar boven dat hij nog nooit verteld heeft (en dat na 41 jaar huwelijk!!)
****
Dit is het emotionele verhaal erachter:
Hij was op de lagere school aan het stoeien met een vriend en van het ene moment in het andere ging het van stoeien naar vechten. Hij was helemaal verbaasd. Zo stonden ze na een paar rake klappen ineens tegen elkaar en de hele klas bemoeide zich ermee en ze stonden allemaal rondom de in patstelling staande jongens.
Iedereen was vóór die andere jongen en één jongen uit de omstanders duwde hem ineens nog eens in de rug in de richting van zijn vriend om weer vechten uit te lokken.
Na een paar minuten is hij weggelopen uit de situatie…hij voelde zich vernederend, een sulletje, niet voor zichzelf opkomend en zo liep hij naar huis. Thuis praat hij niet over de situatie.
****
Nadat hij dit verteld heeft voelt hij zich toch vrijer, opgeluchter. Binnen 2 weken is de wond geheeld en de bult is verdwenen, helemaal plat! Terwijl voorheen elke keer na een ontsteking de bult juist wat groter overbleef.
Jawel, dat doet ons lichaam voor ons…het maakt de plek waar jij bent aangevallen sterker dan voorheen, net zolang totdat jij BEWUST weet wat er speelt en jouw onderbewuste dit niet voor jou hoeft te spiegelen. Als je bewust hebt wat er speelt, kan de aandoening jou namelijk loslaten.
Elke keer als hij iets meemaakte dat hem het gevoel gaf dat hij niet voor zichzelf opkwam, zich vernederd voelde, reageerde de bult op zijn rug met celafname (in de stressfase) en heelde de wond met vocht en ontsteking. (helingsfase) Het lichaam zet dan het deel ‘onder water’ zodat afvalstoffen, bacteriën en nieuwe cellen makkelijk af en aangevoerd kunnen worden. Het is pure heling, totaal anders dan de reguliere geneeskunde zeggen en in actie komen met snijden of antibiotica.
Geweldig he, ons lichaam <3 dat alles doet voor ons wat nodig is om te overleven. Dat zouden meer mensen moeten weten 😉